Franciszek Ksawery Kowalski (1827-1903) został w 1864 roku budowniczym powiatu kieleckiego, a w 1867 roku architektem gubernialnym. Przez następne 30 lat zaprojektował w Kielcach szereg kamienic oraz większość reprezentacyjnych budowli. Przebudował katedrę i wzniósł kościół św. Wojciecha. Zaprojektował także nową dzielnicę na wschód od Wzgórza Zamkowego obejmującą: Bazary (obecnie Muzeum Zabawek i Zabawy), budynki koszarowe, kilka dużych narożnych kamienic i nieistniejącą obecnie cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego. Projektował także budynki przemysłowe, m.in. duży browar Stumpfów na Krakowskiej Rogatce.
Nie ograniczał się tylko do obszaru miasta, choć jego projekty poza Kielcami są mało znane. Wśród nich są m.in. wielki kościół pielgrzymkowy w Piekoszowie i kościół w górniczej osadzie Bolesław koło Olkusza.
W 1880 r. kupił plac przy ul. Wesołej i dwa lata później zamieszkał we własnym piętrowym domu, o którym „Gazeta Kielecka” pisała, że ozdobiony jest tak wewnątrz, jak i zewnątrz sztukateriami. Osobliwością w nim jest mały ogródek Semiramidy na piętrze. Podziw współczesnych budziła zdobna fasada z balkonem na piętrze i bogatym wystrojem rzeźbiarskim. Ponad oknami piętra znalazły się cztery popiersia, na skrajach antykizujące, pośrodku Wincentego Pola i Ignacego Kraszewskiego, otoczone parami waz. W niszy na klatce schodowej ustawiono figurę Ceres - bogini urodzaju, a mieszkania dekorują liczne stiuki.
Syn Kowalskiego z pierwszego małżeństwa z Amelią Łypaczewską zmarł młodo, z drugą żoną Felicją Gajewską nie miał dzieci. W testamencie zapisał dom Katolickiemu Towarzystwu Dobroczynności w Kielcach, w którym działał przez wiele lat. Z biegiem czasu budynek przeszedł na własność miasta.
Na powiększanej stale działce około 1895 roku stanął niewielki dom dla drugiej żony Felicji, z frontem od ulicy Mickiewicza 6 (zobacz osobne hasło).