Alfons Welke (ur. 1827 r.) – inżynier, architekt, przedsiębiorca, kolekcjoner i propagator ozdobnych wapieni zwanych ,,marmurami kieleckich’’. Pochodził z rodziny szlacheckiej, wyznania ewangelicko-augsburskiego. W 1847 r. ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Warszawie, następnie zdał egzaminy w Radzie Budowniczej Królestwa Polskiego i Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Następnie został nauczycielem w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1867 r. został mianowany architektem – inżynierem powiatu kieleckiego i osiedlił się wówczas na stałe w Kielcach. W 1869 r. kupił drewniany dom o sześciu ,,stancjach’’ z ogrodem, łąką i polem, usytuowany przy ulicy Domaszowskiej na kieleckim Wielkopolu, gdzie zamieszkiwał wraz żoną Amelią z Siwickich (ur. 1839 r. – zm. 1875 r.) oraz dziećmi.
Welke jest projektantem wielu ważnych budynków powstałych w Kielcach na przełomie XIX i XX wieku, takich jak: łaźnia miejska, koszary straży ogniowej i rzeźnia miejska, brał również udział w przebudowie gmachu szpitala św. Aleksandra oraz budynku poczty głównej. W 1876 r. zrezygnował z posady rządowej, zajmując się swoją największą pasją, czyli pozyskiwaniem próbek lokalnych skał i propagowaniem na łamach prasy tematyki ,,marmurów kieleckich’’ (tj. kolorowych wapieni, zwanych marmurami z racji ich dekoracyjnych właściwości oraz ze względu na łatwość polerowania). Warto wspomnieć, że Welke w 1873 r. na wystawie światowej w Wiedniu otrzymał dyplom pochwalny za zaprezentowanie 60 próbek ,,marmurów kieleckich’’. Niestety piękny zbiór kilkudziesięciu odmian ,,marmurów kieleckich’’ zaginął bezpowrotnie pod koniec I wojny światowej. W czasach współczesnych kolekcja Welkego została odtworzona przez p. Jerzego Jędrychowskiego (pasjonata geologii i regionalistę), a następnie przekazana do kieleckiego Centrum Geoedukacji na Wietrzni.
Welke był inicjatorem i jednym z założycieli Przedsiębiorstwa Kopalń Marmurów Kieleckich –- znanego później jako ,,Marmury Kieleckie’’. Przez 16 lat pełnił tam funkcję prezesa zarządu. Zakład prowadził eksploatację w kamieniołomach w Chęcinach, Bolechowicach, Kajetanowie, Jaworzni i Górkach Szczukowskich. Z wydobywanego kamienia wytwarzane były posadzki, blaty, konsole, parapety, płyty okładzinowe, umywalnie, popielniczki oraz krzyże i nagrobki.
Po odejściu z przedsiębiorstwa Welke wrócił do służby rządowej, pełniąc w latach 1892-1895 funkcję budowniczego miasta Kielce. Ponadto był członkiem dozoru ewangelickiego oraz wiceprezesem zarządu kieleckiej straży ogniowej.
Alfons Welke zmarł 2 listopada 1905 r. i został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Kielcach.
Opracował: Piotr Modzelewski, Towarzystwo Przyjaciół Kielc