Południowo-wschodnia część Wzgórza Zamkowego należała od lat 20. XVIII wieku do seminarium duchownego, ufundowanego przez biskupa krakowskiego Konstantego Szaniawskiego. Na południe od budynków seminaryjnych, za strumieniem płynącym obecnymi ulicami Seminaryjską i Ogrodową, rozciągały się pola folwarku należącego do seminarium i kanoników kolegiackich. Tuż przy skrzydle alumnatu stał już w XVIII wieku murowany parterowy spichlerz. W 1876 r. architekt gubernialny F.K. Kowalski sporządził projekt jego przebudowy na potrzeby Okręgowego Sądu Cywilnego. W dwupiętrowym budynku mieściły się pokoje dla sędziów, sala zebrań sądu, sale rozpraw, kancelarie, pomieszczenia dla asesorów, archiwum sądowe, biura prokuratora.
Budynek sądu otrzymał reprezentacyjna formę wydłużonego pałacyku z klasycyzującą fasadą od ul. Jana Pawła II. Obie kondygnacje różnią się sposobem dekoracji. Ściany parteru wypełniają duże prostokątne boniowania wykonane w tynku, piętro podzielone zostało jońskimi pilastrami, a w lekko wysuniętej części środkowej nad wejściem znajdował się gabinet prezesa sądu, podkreślony trzema arkadowymi oknami – motywem charakterystycznym dla twórczości F.K. Kowalskiego.
Na niewielkiej trójkątnej działce od frontu znajdował się skwerek z podjazdem dla dorożek.
W budynku mieścił się sąd cywilny, w okresie II Rzeczpospolitej Sąd Okręgowy, po 1945 r. Sąd Wojewódzki, później m.in. biura Zakładu Energetycznego. Obecnie niewielki gmach zajmuje Narodowy Fundusz Zdrowia.
Do lat 70. XX wieku od strony Krakowskiej Rogatki stał niewielki budynek przytułku dla mężczyzn, także zaprojektowany przez F.K. Kowalskiego.