Siekluccy (herbu Trzaska) to rodzina o rodowodzie szlacheckim. Józef Sieklucki (ur. 1773 r., zm. 1821 r.) – protoplasta ,,kieleckiej’’ linii rodziny – przybył do Kielc z Kamieńca Podolskiego, najprawdopodobniej na przełomie XVIII i XIX wieku. W dokumentach metrykalnych kieleckiej Katedry zachował się akt małżeństwa (z 1811 r.) zawartego pomiędzy Józefem Siekluckim i Jadwigą z Brudkiewiczów oraz metryka urodzenia ich jedynego syna Leopolda Henryka.
Siekluccy wzbogacili się na działalności kupieckiej, prowadząc sklep w kieleckim Rynku. W drugiej połowie XIX w. zaczęli skupować grunty na kieleckim Wielkopolu pomiędzy obecnymi ulicami Żeromskiego, Seminaryjską i Zagórską, wskutek czego z czasem powstał wielki folwark rozciągający się od dawnej ul. Szerokiej (obecnie ul. Żeromskiego) na wschód aż do granic dawnych Kielc. W 1895 r. Siekluccy wznieśli na Wielkopolu cegielnię mechaniczną, zwaną ,,cegielnią Siekluckich’’. Kilkanaście lat później zbudowali kamienicę czynszową, zwróconą frontem ku ulicy Szerokiej (obecnie ul. Żeromskiego 14). Siekluccy wystawili też dla własnych potrzeb parterowy dom mieszkalny (ul. Szeroka 21), który po licznych przebudowach – nazywany w późniejszym czasie ,,dworkiem Siekluckich'' – zachował się do czasów współczesnych (obecny adres: ul. Wróblewskiego 3).
Siekluccy brali czynny udział w walkach narodowowyzwoleńczych. Leopold Henryk Sieklucki (ur. 1811 r., zm. 1864 r.) w wieku 21 lat służył w tzw. pułku „nieśmiertelnych ułanów”. Ciężko ranny w powstaniu listopadowym w 1831 r. dostał się do niewoli. Spędził na zesłaniu 10 lat. Ksawery Franciszek Sieklucki (ur. 1840 r., zm. 1917 r.) – syn Leopolda Henryka Siekluckiego – był powstańcem styczniowym roku 1863. Stanisław Tadeusz Sieklucki (ur. 1903 r., zm. 1969 r.) – syn Karola Szymona – jako ochotnik walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r.
Siekluccy aktywnie uczestniczyli w akcjach charytatywnych i społecznych, m.in. wspomagali datkami kielecką katolicką ochronkę dla sierot św. Wincentego à Paulo, funkcjonującą naprzeciwko szpitala św. Aleksandra. Warto też wspomnieć, iż w 1897 r. Ksawery Franciszek Sieklucki ofiarował jako darowiznę 1000 sztuk dachówki żłobkowanej na pokrycie dachu kościoła na Karczówce. Siekluccy udzielali się w życiu politycznym i społecznym Kielc. Ksawery Franciszek Sieklucki był radnym miasta Kielce, ławnikiem honorowym miasta Kielce, naczelnikiem jednego z pięciu oddziałów kieleckiej Ochotniczej Straży Ogniowej oraz członkiem komitetu opiekującego się restauracją kościoła na Karczówce. Karol Szymon Sieklucki (ur. 1871 r., zm. 1955 r.) – syn Ksawerego Franciszka – podczas I wojny światowej był członkiem Komisji Gminnej rozdzielającej kontyngenty, a w okresie międzywojennym jednym z czołowych kieleckich działaczy politycznych, radnym miasta Kielce i członkiem władz Cechu Rzemieślniczego w Kielcach. Stanisław Tadeusz Sieklucki pełnił funkcję Prezesa Izby Przemysłowo-Handlowej w Kielcach.
Po drugiej wojnie światowej Siekluccy zostali wywłaszczeni ze swoich nieruchomości przez władzę ludową, cegielnia mechaniczna i zabudowania folwarczne (usytuowane po północnej stronie obecnej ul. Wróblewskiego) zostały wyburzone w latach 60-tych i 70-tych XX w, a ,,dworek Siekluckich’’ (ul. Wróblewskiego 3) został przejęty przez państwo. Stanisław Tadeusz Sieklucki musiał opuścić Kielce i zmarł w Warszawie, gdzie obecnie nadal zamieszkują potomkowie ,,kieleckiej’’ linii rodziny Siekluckich.
Opracował: Piotr Modzelewski, Towarzystwo Przyjaciół Kielc